به فرشته هایی که روی شونه راست و چپم بودند

چه زیباست عکس 3 سالگی ام که فقط خنده در چشمانم موج می زند

چقدر باورپذیر بود وقتی مادر می گفت:

"زندگی قشنگ است"

به راستی که چه کوتاه بود شبهای  پر ستاره کودکی ام

چه صادق و بی ریا بودند همبازی هایم

ای کاش می توانستم

 تلخی آینه های امروزی را فراموش کنم

شاید خاک آفرینشم از ناکجا آباد بود که هیچ گاه  نتوانستم خویش را بیابم

دستانم سرد است

کودکی در آینه مرا به سخره می گیرد

مادرم هنوز فریاد می زند:   "زندگی زیباست"

چشمانم را می بندم و خاطراتم را از خون خود سیراب می کنم